Dr Coimbra, podczas podyplomowych studiów w latach 90. XX wieku w Szwecji, w czasie w którym testował na szczurach potencjalne metody leczenia uszkodzenia mózgu wywołanego udarem niedokrwiennym, zaczął podejrzewać, że witamina D może być podstawową substancją leczniczą, gdyż stymuluje wytwarzanie substancji regeneracyjnych w mózgu.

 Choroby autoimmunologiczne witamina D i Dr. Coimbra

W 2001 r. dr Coimbra podawał fizjologiczną dawkę witaminy D (10 000 IU) pacjentom zmagającym się z chorobą Parkinsona. Taka ilość tej witaminy jest wytwarzana w ludzkim ciele po kilkuminutowym naświetleniu skóry przez słońce. Wtedy też naukowiec przypadkowo odkrył, że witamina D suplementowana w takich dawkach wspomaga leczenie łuszczycy i bielactwa. Ponieważ obie choroby mają podłoże autoimmunologiczne (co znaczy, że układ odpornościowy atakuje własne ciało), dr Coimbra po lekturze doniesień fachowych na ten temat, doszedł do wniosku, że witamina D pełni ważną immunomodulacyjną rolę w organizmie. Zaczął zatem suplementować tę witaminę pacjentom ze stwardnieniem rozsianym (SM – z ang. sclerosis multiplex) – gdyż SM jest najpowszechniej występującą neurologiczną chorobą autoimmunologiczną. To był początek protokołu Coimbry.

Niedobory witaminy D – groźne dla układu odpornościowego

W czasie swoich studiów dr Coimbra odkrył istnienie licznych mutacji, których skutkiem są niedobory witaminy D lub niemożność przekształcenia prohormonu witaminy D w jej postać aktywną – kalcytriol. Ponieważ witamina D ma zasadnicze znaczenie dla regulacji pracy układu odpornościowego, jej długotrwały niedobór skutkuje pojawianiem się chorób autoimmunologicznych. W oparciu o własne obserwacje dr. Coimbra zaczął opracowywać autorską procedurę (zwaną protokołem Coimbry), w której opisuje schemat leczenia witaminą D w ultra wysokich dawkach: od 40 000 IU do 300 000 IU. Ponieważ są to bardzo wysokie dawki (zwykle maksymalnie dozuje się 2 000 IU), leczenie musi odbywać się pod kontrolą lekarza. O tym, że jest skuteczne, świadczą tysiące pacjentów, którym doktorowi Coimbrze udało się pomóc w walce z chorobą autoimmunologiczną.

Leczenie chorób autoimmunizacyjnych – sprawdzona od ponad 15 lat procedura

Celem jest ustalenie indywidualnego dawkowania witaminy D i prowadzenie długoterminowego leczenia wg opracowanego schematu suplementacji.
Procedura rozpoczyna się:

• 3-4-krotnym w ciągu roku badaniem krwi i moczu. Musi być ono zlecone przez lekarza certyfikowanego do stosowania Protokołu Coimbry. Może je także zlecić zwykły lekarz POZ na podstawie listy parametrów otrzymanej od medyka certyfikowanego do wykonania protokołu.
• Poza badaniem podstawowym, oceniającym pracę nerek, wątroby, tarczycy, wykonuje się też analizę parathormonu i wapnia, gdyż mają one związek z gospodarką witaminą D: parathormon (PTH) wspomaga wytwarzanie kalcytriolu, z kolei wapń jest niezbędny w procesie wchłaniania tej witaminy.
• Lekarz stosujący protokół na podstawie wyników opracowuje indywidualną dawkę witaminy D i ewentualne inne zalecenia.
• Po 6 tygodniach-4 miesiącach wykonuje się ponownie badanie krwi i dobową zbiórkę moczu. Na podstawie wyników dopracowuje się dawkę witaminy D lub zaleca zmiany w diecie czy suplementacji innymi składnikami.
• Po 2-3 miesiącach przeprowadzane jest trzecie badanie krwi i moczu oraz precyzowana jest dawka witaminy D.
• Po 6 miesiącach wykonuje się czwarte badanie krwi i moczu oraz ustalana jest ostateczna dawka witaminy D – w tym okresie widać już bowiem pozytywne skutki działania tej witaminy, z cofaniem się symptomów choroby autoimmunologicznej włącznie.
• Po roku następuje kontrola procedury. Ponieważ skutki działania witaminy D są już teraz bardzo dobrze widoczne, możliwe jest wprowadzenie ewentualnej korekty dawki. Większość pacjentów otrzymuje wtedy ponownie zwiększoną dzienną dawkę, gdyż powoli zaczyna wzrastać poziom PTH.
• Kolejne badania kontrolne następują co 2 lata – pod warunkiem, że wszystko jest w porządku i nie ma symptomów aktywnej choroby. Zaordynowany schemat suplementacji stosowany może być teoretycznie do końca życia.

Terapia witaminą D – bezpieczeństwo procedury

Aby uniknąć uszkodzenia nerek, pacjenci podczas stosowania zasad Coimbry muszą stosować dietę ubogą w wapń – gdyż wysokie dawki witaminy D i obniżenie ilości PTH prowadzą do nadmiernego wchłaniania wapnia z pożywienia. Zwiększa to ryzyko wystąpienia kamicy nerkowej.
W celu wypłukania z organizmu potencjalnych nadwyżek wapnia konieczne jest wypijanie codziennie co najmniej 2,5 l wody. Ilość wapnia we krwi zmniejsza się też przez regularną aktywność fizyczną – pierwiastek ten zostaje wbudowany w kości, dzięki czemu je wzmacnia i zapobiega zmniejszaniu masy kostnej oraz ma wpływ na tworzenie komórek nerwowych.
Dla uniknięcia hormonalnych reakcji stresowych akcentuje się także odpoczynek i duchową równowagę.

Korzyści stosowania metody  w chorobach z autoagresji

Pierwsze profity ze stosowania wysokich dawek witaminy D obserwuje się już po kilku tygodniach od wdrożenia zasad zawartych w Protokole. Po kilku miesiącach zaczyna się normalizować poziom hormonów, a po roku widać ostatecznie wpływ leczenia witaminą D w wysokich dawkach.
W pierwszych miesiącach suplementacji pojawiają się:

• wzrost wigoru i siły;
• przejściowe problemy z pęcherzem moczowym (z powodu zwiększenia ilości wypijanej wody), które ostatecznie prowadzą do uplastycznienia ścian tego narządu i unormowania częstości oddawania moczu;
• lepszy sen i szybsza regeneracja organizmu;
• znaczna poprawa nastroju;
• zanikanie objawów chorobowych.

  Poza wymienionymi pozytywnymi objawami, w pierwszych miesiącach stosowania witaminy D w wysokich dawkach – przed etapem normalizacji – samopoczucie może nie być najlepsze, bo będą bolały mięśnie, kości i stawy, a na skórze mogą pojawić się wypryski – podobnie, jak w wieku dojrzewania. Zwiastunem pozytywnych zmian mogą być tzw. bóle ozdrowieńcze, które potwierdzają powstawanie nowych komórek nerwowych i tworzenie na nich osłonek mielinowych. Etap ten pojawia się najczęściej ok. 3-4 miesiące od rozpoczęcia suplementacji i trwa 2-3 miesiące. Wkrótce następuje poprawa, a w końcu choroba autoimmunologiczna pozostaje wstrzymana i jej objawy zanikają.

Hits: 5