Protokół Doktora Coimbry opisuje medycznie kontrolowaną metodę leczenia, która wykorzystuje ultrawysokie dawki witaminy D do walki z chorobami autoimmunologicznymi. Terapia ta jest wspierana przez inne suplementy diety oraz metody profilaktyki antystresowej, w tym kofaktory. Głównym celem jest eliminacja zaburzeń i minimalizacja obciążenia układu odpornościowego organizmu spowodowanego stresem, z wykorzystaniem witaminy D. Omawiane zaburzenia są charakterystyczne dla chorób autoimmunologicznych. Metoda ta opiera się na wieloletnich doświadczeniach; w 2020 roku 140 certyfikowanych lekarzy na całym świecie zastosowało ją u ponad 30 000 pacjentów, stosując indywidualnie dostosowane dawki witaminy D. Należy jednak zaznaczyć, że koszty tej terapii nie są refundowane przez państwowe systemy zdrowotne, co oznacza, że pacjenci muszą pokrywać je z własnych środków.
Choroby autoimmunologiczne i ultra wysokiedawki witaminy D3
Leczenie za pomocą ultrawysokich dawek witaminy D zostało zainicjowane przez brazylijskiego lekarza, dr. Cicero G. Coimbrę. Dr Coimbra, specjalista w dziedzinie chorób wewnętrznych i neurologii, a także biochemik i profesor na Uniwersytecie Stanowym w Sao Paulo, w 2002 roku przypadkowo odkrył, że wyższe dawki witaminy D (od 20 000 IU dziennie) mogą przyczyniać się do ustępowania chorób autoimmunologicznych skóry.
W trakcie dalszych intensywnych badań nad mechanizmami działania witaminy D, dr Coimbra natrafił na liczne prace badawcze i odkrył różnorodne mechanizmy działania tej witaminy. Następnie, zarówno w laboratorium, jak i w praktyce klinicznej z pacjentami cierpiącymi na różne choroby autoimmunologiczne, badał efekty podawania jeszcze większych dawek witaminy D. Stopniowo opracował terapię, która okazała się skuteczna i bezpieczna, a którą jego pacjenci nazwali “Protokołem Coimbry”.
W 2013 roku dr Coimbra wraz ze swoim zespołem badawczym opublikował pierwsze badanie dotyczące wpływu Protokołu Coimbry na bielactwo i łuszczycę. Inne badanie, dotyczące efektów stosowania dużych dawek witaminy D w leczeniu stwardnienia rozsianego, zostało zablokowane przez uczelnię, co może być związane z politycznymi i finansowymi interesami przemysłu farmaceutycznego. Jest to istotne, ponieważ leki na stwardnienie rozsiane generują roczną sprzedaż na poziomie około 25 miliardów dolarów na całym świecie, a ta kwota stale rośnie.
Do tej pory dr Coimbra wraz z ośmioosobowym zespołem z powodzeniem leczył ponad 6 000 pacjentów cierpiących na różne choroby autoimmunologiczne. W latach 2012-2018 przeszkolił bezpłatnie ponad 140 lekarzy z całego świata w zakresie stosowania Protokołu Coimbra, organizując tygodniowe rezydentury w swojej praktyce w São Paulo. Z powodu rosnącego obciążenia pracą wolontariacką, równolegle z zarządzaniem dużą praktyką, prowadzeniem badań, nauczaniem na uniwersytecie oraz działalnością związaną z promocją witaminy D, od 2018 roku dr Coimbra znacznie ograniczył możliwości odbywania hospitacji.
W krajach niemieckojęzycznych protokół Coimbry stał się znany dzięki działaniom Christiny Kiening, która sama cierpi na stwardnienie rozsiane (SM) i korzysta z leczenia. Od 2016 roku angażuje się na zasadzie wolontariatu w promowanie tej terapii. Dzięki jej zaangażowaniu do 2019 roku przeszkolono łącznie 27 lekarzy w krajach niemieckojęzycznych. Pierwsi przeszkoleni niemieccy lekarze nawiązali współpracę z panią Kiening, co doprowadziło do założenia organizacji non-profit Coimbraprotokoll UG (z ograniczoną odpowiedzialnością) oraz stowarzyszenia certyfikowanych lekarzy protokolarnych. Coimbraprotokoll gUG, założone latem 2019 roku wspólnie z Brittą Maier-Peveling, inną pacjentką z Coimbry, reprezentuje przede wszystkim interesy pacjentów.
Witamina D3 działanie w chorobie autoimmunologicznej
Witamina D, błędnie określana jako witamina od czasu jej odkrycia w latach 20. i 30. XX wieku, jest w rzeczywistości istotnym prekursorem hormonów, który reguluje syntezę wielu innych hormonów. Jest niezbędna dla utrzymania mocnej struktury kostnej, kontroluje absorpcję wapnia i wspomaga jego wbudowywanie w tkankę kostną oraz zęby. Witamina D, będąca swoistym multitalentem, wpływa nie tylko na wydolność fizyczną, budowę tkanki kostnej i hormony płciowe, ale także na układ odpornościowy, psychikę, a także odgrywa znaczącą rolę w leczeniu nowotworów, chorób układu krążenia oraz podczas ciąży.
Witamina D występuje w dwóch formach: jako cholekalcyferol (biologicznie nieaktywna forma, produkowana w skórze pod wpływem światła słonecznego) oraz jako kalcytriol (biologicznie aktywna forma, przekształcana enzymatycznie z formy nieaktywnej w wątrobie i nerkach). Najnowsze badania wykazały, że wiele narządów, takich jak mózg, skóra i układ odpornościowy, potrafi w razie potrzeby wytwarzać własną aktywną witaminę D. Jednak cykl życia witaminy D jest bardzo złożony i podlega regulacji przez szereg czynników. Nawet wybitni badacze, tacy jak dr Michael Holick, uważają, że dotychczas odkryto i zrozumiano jedynie około 25% mechanizmów działania witaminy D.
Witamina D3 a choroby autoimmunologiczne
Dr Coimbra opracował teorię “indywidualnej odporności na witaminę D”, która ma swoje korzenie w długo znanym w medycynie zjawisku odporności na witaminę D, obserwowanym w przypadku choroby kości, jaką jest krzywica. Zauważył, że dzienne dawki witaminy D wymagane przez jego pacjentów znacząco się różnią. W międzyczasie potwierdzono, że różnice te mogą wynikać z genetycznie uwarunkowanego zaburzenia w wykorzystaniu witaminy D, spowodowanego indywidualnymi różnicami w wydzielaniu. Zmiany w poszczególnych segmentach DNA mogą prowadzić do problemów z tworzeniem, przekształcaniem lub wykorzystywaniem witaminy D. Dzięki testom genetycznym możliwe jest zidentyfikowanie i skorygowanie tego defektu genetycznego.
Aby przezwyciężyć to genetyczne zaburzenie wykorzystania witaminy D, znane jako polimorfizm pojedynczego nukleotydu, niektóre osoby potrzebują wyjątkowo wysokich dziennych dawek witaminy D. W rezultacie, metabolizm witaminy D ulega zaburzeniu. Poprzez te działania, metabolizm witaminy D oraz enzymatyczne procesy metaboliczne na poziomie komórkowym są reaktywowane. Gdy do komórki dostarczona zostaje odpowiednia ilość aktywnej witaminy D (kalcytriolu), system immunologiczny jest stabilizowany. Reakcja autoimmunologiczna zostaje zahamowana, a jednocześnie wzmacniana jest naturalna obrona immunologiczna przed patogenami. Dopóki organizm wytwarza wystarczającą ilość kalcytriolu, układ odpornościowy funkcjonuje prawidłowo.
Dr Coimbra opisuje, że u ludzi może rozwinąć się choroba autoimmunologiczna, gdy połączą się co najmniej trzy elementy:
- istnieje genetyczne zaburzenie w wykorzystywaniu witaminy D
- wynikający z tego niedobór witaminy D
- >stres lub czynniki emocjonalnie obciążające.
To wyjaśnia, dlaczego indywidualnie odpowiednio wysoka podaż witaminy D może powstrzymać choroby autoimmunologiczne, a nawet do pewnego stopnia stymulować gojenie uszkodzonych tkanek endogennych.
Choroby autoimmunologiczne leczenie krok po kroku
Przed rozpoczęciem terapii konieczne jest przeprowadzenie szczegółowych badań w celu oceny “ogólnego stanu zdrowia”, ze szczególnym uwzględnieniem funkcjonowania tarczycy, przytarczyc i nerek. Wyniki badań krwi są wykorzystywane do późniejszego dostosowania indywidualnej dawki witaminy D. Dokładny zakres wymaganych badań może się różnić w zależności od rodzaju i czasu trwania choroby; lista niezbędnych parametrów jest przekazywana przez lekarza po umówieniu wstępnej wizyty.
Po otrzymaniu wyników badań podstawowych odbywa się pierwsza konsultacja u lekarza stosującego protokół. Podczas tej wizyty terapia jest dokładnie omawiana, w tym konieczne zmiany w stylu życia i diecie. Często praktyczna część edukacji jest prowadzona przez przeszkolonych opiekunów pacjentów. Następnie, na podstawie szczegółowego wywiadu, wyników morfologii krwi, rodzaju i ciężkości choroby oraz indywidualnych parametrów pacjenta, takich jak waga i wiek, lekarz ustala początkową dawkę witaminy D. Ta dawka zazwyczaj nie powoduje zahamowania choroby autoimmunologicznej, ale jest bezpieczna i pozwala na zbliżenie się do optymalnej dawki witaminy D. W przypadkach bardzo agresywnego przebiegu choroby, ostrego ataku lub ryzyka trwałego uszkodzenia, np. ślepoty czy innej niepełnosprawności, może być zastosowana wyjątkowo wysoka dawka początkowa. W takiej sytuacji konieczne mogą być częstsze badania kontrolne.
Zazwyczaj na początku terapii wymagane jest od 4 do 6 wizyt u przeszkolonego lekarza protokołu w odstępach trzymiesięcznych, później wizyty odbywają się co pół roku, a od trzeciego roku terapii wystarczają już tylko coroczne kontrole.
Do badań kontrolnych wymagane są aktualne wartości krwi i moczu.
Te wizyty kontrolne mają dwa cele:
- Aby zapewnić bezpieczeństwo pacjenta. Jeśli wystąpią nietypowe zmiany w metabolizmie, lekarz może to wcześnie wykryć i skorygować, zanim pojawią się objawy.
- Aby znaleźć właściwą dawkę indywidualną. Ma to na celu osiągnięcie optymalnego efektu i jak najszybsze zatrzymanie choroby.
Kofaktory w terapii witaminą D
Większość efektów Protokołu Coimbra wynika z kompensacji genetycznie uwarunkowanych zaburzeń wykorzystania witaminy D. Aby zapewnić enzymatyczną konwersję witaminy D do jej aktywnej, hormonalnej formy, konieczne jest stosowanie dodatkowych kofaktorów. Do najważniejszych z nich należą magnez oraz różne witaminy z grupy B, w szczególności witamina B2. W celu zmniejszenia procesów zapalnych, stabilizacji prawidłowej funkcji immunologicznej i optymalizacji metabolizmu komórkowego, w ramach protokołu Coimbra stosuje się również inne suplementy w terapeutycznie skutecznych, wysokich dawkach, dostosowanych do stopnia zaawansowania choroby. Do tych suplementów należą:
- Kwasy tłuszczowe Omega3 o wysokiej zawartości DHA i EPA
- chrom,
- cynk,
- selen i
- cholina.
Nie mniej ważnym czynnikiem, jest regulacja reakcji stresowej mózgu i systemu hormonalnego. Pacjenci są edukowani przez swoich lekarzy o wpływie stresu na układ odpornościowy i otrzymują sugestie dotyczące osiągnięcia równowagi psychicznej. Często zaleca się rozpoczęcie psychoterapii, aby poradzić sobie z traumatycznymi przeżyciami.
Styl życia i choroby autoimmunologiczne
Oprócz ogólnej zdrowej diety protokół z Coimbry obejmuje następujące obowiązkowe środki:
- Dieta o obniżonej zawartości wapnia: unikanie produktów mlecznych, ograniczenie orzechów i nasion, zielonych koktaili
- Codzienne picie co najmniej 2,5 litra płynów: najlepiej wody o niskiej zawartości wapnia, niesłodzonej herbaty lub świeżego soku.
- Ćwiczenia: 3-5 razy w tygodniu przez co najmniej 30 minut lekkich ćwiczeń wytrzymałościowych, takich jak chodzenie, płyta wibracyjna, skakanie na mini trampolinie lub alternatywnie ćwiczenia mięśni.
- Zapobieganie stresowi / umiejętność samouspokojenia się np. medytacja i w razie potrzeby psychoterapia
Temat żywienia często wiąże się z niepewnością, szczególnie u pacjentów z chorobami autoimmunologicznymi. Pytanie „co rozumie się przez zdrowe odżywianie?” jest trudne do odpowiedzi, a raczej zawsze rodzi wręcz wojny religijne.Z naszych badań wynika, że istnieje kilka fundamentów, które tworzą konsensus na temat zdrowego żywienia w różnych szkołach:
- Jak najświeższe, nieprzetworzone produkty
- Unikaj sztucznych dodatków (mogą one dodatkowo podrażniać układ odpornościowy).
- Niewielka ilość alkoholu, najlepiej wino lub piwo zamiast „mocnych” alkoholi
- Duża ilość mikroskładników odżywczych => dużo świeżych warzyw i owoców
- Ograniczenie / unikanie prostych węglowodanów, takich jak cukier lub biała mąka, ponieważ wykazano, że sprzyjają one stanom zapalnym.
- Preferuj produkty pochodzące z rolnictwa ekologicznego, zrównoważonej hodowli zwierząt i ekologicznej akwakultury, aby zminimalizować narażenie na pestycydy, antybiotyki i metale ciężkie.
- Pić odpowiednią ilość wody, w miarę możliwości czystej i nieskażonej.
Dieta i choroby autoimmunologiczne. Co jeść a czego lepiej unikać
Liczba dowodów przemawiających za unikaniem produktów mlecznych pochodzenia zwierzęcego jest stosunkowo wysoka. Badania wskazują, że produkty mleczne mogą wykazywać aktywność hormonalną w organizmie, co może sprzyjać stanom zapalnym. Ponadto, znaczna część populacji świata (15% w Europie Północnej, około 95% w Afryce i Azji) nie toleruje laktozy po okresie dojrzewania. W Protokole Coimbra zaleca się ograniczenie spożywania pokarmów bogatych w wapń, dlatego unikanie produktów mlecznych jest zalecane.
Jednocześnie rośnie świadomość negatywnego wpływu produktów pochodzenia zwierzęcego, szczególnie z hodowli masowych, na środowisko i klimat. Współczucie dla zwierząt również skłania niektóre osoby do wegetarianizmu. Jednak dr Coimbra i inni badacze uważają, że dieta czysto wegańska może być niekorzystna dla osób z chorobami autoimmunologicznymi, takimi jak stwardnienie rozsiane. Ze względu na to, że osłonki mielinowe, mózg i nerwy składają się głównie z białek i tłuszczów, zaleca się spożywanie niewielkich ilości białka zwierzęcego w diecie, aby wspierać utrzymanie i odbudowę tych struktur. Równowaga aminokwasów jest również niezbędna dla stabilnego funkcjonowania metabolizmu kostnego i mięśniowego. Niektóre witaminy z grupy B występują wyłącznie w produktach pochodzenia zwierzęcego, dlatego dieta wegańska musi być starannie zbilansowana i uzupełniona o odpowiednie suplementy aminokwasowe i witaminowe, aby zapewnić skuteczne leczenie zgodnie z Protokołem Coimbra.
Obecnie wiele badań potwierdza pozytywny wpływ diety ketogenicznej na choroby neurologiczne i autoimmunologiczne. Dieta ta charakteryzuje się wysoką zawartością tłuszczu, zrównoważoną ilością białka zwierzęcego i niską zawartością węglowodanów. Metabolizm organizmu adaptuje się do spalania tłuszczów jako głównego źródła energii zamiast węglowodanów, co prowadzi do produkcji ciał ketonowych w wątrobie. Te z kolei działają przeciwzapalnie, stabilizują metabolizm mózgu i wspomagają spalanie nadmiaru tkanki tłuszczowej. Niektórzy pacjenci stosujący Protokół Coimbra, którzy wybrali dietę ketogeniczną, zgłaszają zwiększoną energię, lepszą koncentrację i poprawę jakości snu.
Protokół Dr. Coimbry nie jest jednak restrykcyjnym zaleceniem dietetycznym, jak np. dieta Wahlsa czy protokół autoimmunologiczny. Jego jedynym obowiązkowym elementem jest ograniczenie spożycia wapnia. Nie wymaga on również rezygnacji z glutenu, warzyw psiankowatych czy kwasu linolowego. Wyjątkiem są przypadki znanych alergii pokarmowych, gdzie należy unikać zidentyfikowanych alergenów. Dr Coimbra zaobserwował, że po dostosowaniu indywidualnie dobranej dawki witaminy D i osiągnięciu remisji, nietolerancje pokarmowe lub alergie często ulegają zmniejszeniu.
Choroby autoimmunologiczne i Cel stosowania diety oraz wysokich dawek witaminy D?
Przy stałym stosowaniu dużych dawek witaminy D, bez przestrzegania diety o niskiej zawartości wapnia, istnieje ryzyko hiperkalcemii, czyli nadmiaru wapnia we krwi i moczu, co w dłuższej perspektywie może uszkodzić nerki. Dieta uboga w wapń, połączona z umiarkowanym spożyciem alkoholu, na przykład w postaci wina, stanowi rodzaj podwójnego zabezpieczenia przed hiperkalcemią. Ponadto, zwłaszcza w pierwszym roku terapii, lekarz prowadzący dokładnie monitoruje poziom leku we krwi i moczu pacjenta.
W dłuższej perspektywie, zwiększony metabolizm kości, czyli zaburzenia gospodarki wapniowo-fosforanowej, mogą przyspieszyć rozwój osteoporozy, jeśli brakuje odpowiedniej ilości aktywności fizycznej. Dobrą wiadomością jest to, że odpowiednia ilość ćwiczeń fizycznych często przyczynia się do poprawy gęstości kości u pacjentów. Regularne ćwiczenia, szczególnie te wykorzystujące wibracje oraz ciągnięcie i naciskanie na kości, stymulują metabolizm kości. Dzięki temu ćwiczenia fizyczne są najlepszym sposobem na utrzymanie zdrowej gęstości kości. Dodatkowo, stymulują one tworzenie i utrzymanie nowych struktur nerwowych i mózgowych oraz obniżają poziom hormonów stresu, co zmniejsza stany zapalne.
W trakcie terapii, aby na czas zauważyć pogorszenie gęstości kości i móc podjąć odpowiednie środki zaradcze, zalecane są regularne badania gęstości kości, tzw. skany DEXA, przeprowadzane na początku, a następnie co rok lub co dwa lata. W przypadku zbyt szybkiej utraty masy kostnej spowodowanej długotrwałym stosowaniem kortyzonu lub rzadką skłonnością genetyczną, lekarz protokolant może interweniować, stosując dodatkowe suplementy odżywcze, a w skrajnych przypadkach leki.
Zalecana jest również profilaktyka stresu, która pomaga zapobiegać hormonalnemu przeciążeniu układu odpornościowego. Gdy sytuacja jest przez nas oceniana jako nadmiernie obciążająca i trudna do opanowania, dochodzi do uwalniania substancji będących przekaźnikami stresu, co prowadzi do wzrostu wartości zapalnych w organizmie i mózgu oraz nadmiernej aktywacji układu odpornościowego. U pacjentów, którzy nie osiągnęli jeszcze stabilności przy optymalnej dawce witaminy D, czyli nie są jeszcze w remisji, stres może wywołać nawrót choroby autoimmunologicznej. Efekt ten został potwierdzony w licznych badaniach. Istnieje również wiele publikacji dowodzących pozytywnego wpływu ćwiczeń relaksacyjnych i/lub medytacji uważności (mindfulness meditation) na obniżenie poziomu hormonów stresu, stanów zapalnych i nawrotów chorób autoimmunologicznych.
Działanie i cele terapii wysokimi dawkami witaminą D
Dzięki optymalizacji metabolizmu komórkowego i mózgowego oraz procesom detoksykacji, u większości pacjentów już w pierwszych miesiącach leczenia dochodzi do zahamowania stanów zapalnych. Organizm odzyskuje więcej energii, a nastroje depresyjne oraz zaburzenia snu ulegają poprawie. Po osiągnięciu indywidualnie dobranej dawki witaminy D, układ odpornościowy zaczyna funkcjonować optymalnie: choroby autoimmunologiczne wchodzą w fazę remisji, a następnie w większości przypadków są trwale zahamowane. Nie dochodzi do nowych nawrotów choroby ani pojawienia się objawów, a badania obrazowe lub krwi nie wykazują zwiększonej aktywności zapalnej. W przypadku nawrotowych form choroby, ten stan jest zazwyczaj osiągany po 6-12 miesiącach od rozpoczęcia leczenia. Pacjenci z przewlekłym i postępującym przebiegiem choroby muszą liczyć się z okresem leczenia trwającym co najmniej 12-24 miesiące, aż do zahamowania postępu choroby.
5 lat leczenia ultra wysokimi dawkami witaminy D-Wnioski
Dotychczasowe doświadczenia w stosowaniu terapii sięgają 15 lat. Dr Coimbra przypuszcza, że pacjenci z chorobami autoimmunologicznymi będą wymagać wysokich dawek witaminy D oraz innych kofaktorów przez całe życie, aby utrzymać stan remisji. Często możliwe jest jednak nieco zmniejszenie dziennej dawki po 1-2 latach, co wiąże się z wyraźną poprawą efektywności metabolicznej. Nadal nie jest jasne, czy po wielu latach leczenia układ odpornościowy nie „zapomni” błędnych reakcji, co mogłoby prowadzić do ataku na własne tkanki organizmu.
W dłuższej perspektywie istnieje również szansa na regenerację bardziej aktualnych uszkodzeń tkankowych: witamina D stymuluje tworzenie nowych komórek skóry, mózgu i nerwów. Efekt regeneracji chroniącej nerwy warstwy mielinowej pod wpływem wysokich dawek witaminy D został wykazany w eksperymentach na zwierzętach, między innymi przez Uniwersytet w Cambridge w 2014 roku. Pacjenci z uszkodzeniami mózgu lub rdzenia kręgowego spowodowanymi stwardnieniem rozsianym doświadczają stopniowego zmniejszania się wczesnych objawów, zwłaszcza jeśli te rozwinęły się w ciągu 12-24 miesięcy przed rozpoczęciem leczenia. U młodszych pacjentów, u których choroba trwa krótko, często dochodzi do całkowitego ustąpienia objawów, co pozwala im na prowadzenie normalnego, zdrowego życia.
Skutki uboczne terapii wysokimi dawkami wit. D
Przy prawidłowym stosowaniu protokołu pod nadzorem lekarza lub terapeuty przeszkolonego w tej metodzie, nie spodziewa się wystąpienia żadnych skutków ubocznych. Jednakże, w początkowej fazie korygowania gospodarki hormonalnej do jej optymalnego stanu, mogą pojawić się łagodne objawy i wahania hormonalne, takie jak zmiany w cyklu menstruacyjnym.
Jedynym potencjalnym efektem ubocznym jest związany ze zmienionym wchłanianiem wapnia z pożywienia. Wysokie dawki witaminy D powodują, że wapń z jelit jest całkowicie absorbowany do krwi. Normalnie, wchłanianie to jest ograniczone przez mechanizmy sprzężenia zwrotnego z hormonalnych układów regulacyjnych. Jednak w protokole Coimbry ten mechanizm jest modyfikowany, co teoretycznie może prowadzić do ryzyka zatrucia witaminą D (hiperkalcemii), mogącej spowodować uszkodzenie nerek, w zależności od ciężkości i czasu trwania choroby. Aby temu zapobiec, niezbędne jest ścisłe przestrzeganie diety o niskiej zawartości wapnia oraz odpowiednie nawodnienie organizmu pod nadzorem certyfikowanego lekarza protokolarnego.
Jeśli te zalecenia są przestrzegane, leczenie jest bezpieczne i wolne od skutków ubocznych. Od wprowadzenia terapii w 2002 roku, żaden pacjent nie doznał trwałego uszczerbku na zdrowiu. Mniej niż 1% wszystkich leczonych pacjentów doświadczyło przejściowych krytycznych wartości krwi, co w większości przypadków było wynikiem błędów dietetycznych.
Lekarze stosujący protokół D.Coimbry w Niemczech
Aby leczenie Protokołem Coimbry było bezpieczne i skuteczne, wymaga pewnych zmian w stylu życia i sposobie odżywiania. Pacjenci muszą chcieć i być w stanie przestrzegać tych regulacji. W przeciwnym razie leczenie nie jest możliwe.
Nie należy się jednak martwić: powody tych korekt, jak również sposób ich praktycznego zastosowania, zostaną szczegółowo wyjaśnione podczas pierwszej wizyty.
Niektórzy lekarze protokolarni współpracują z założycielkami: Christiną Kiening i Brittą Maier-Peveling w charakterze terapeutów i doradców zdrowotnych.
Wyjaśnienia są łatwe do zrozumienia i praktyczne, a także dzielą się swoimi wieloletnimi doświadczeniami jako pacjenci. Oprócz dogłębnej znajomości Protokołu Coimbry, posiadają wykształcenie w zakresie opieki zdrowotnej,takie jak doradztwo żywieniowe, terapia wysiłkowa lub psychoterapia i od wielu lat prowadzą terapie wspomagające dla przewlekle chorych pacjentów. Ponieważ stawki godzinowe opiekunów pacjentów są niższe niż zwykłe honorarium lekarza, współpraca ta obniża również koszty ponoszone przez pacjentów.
A jeśli nadal nie są Państwo pewni, czy zabieg jest dla Państwa odpowiedni, mogą Państwo zarezerwować możliwość osobistej wstępnej informacji przez telefon lub Skype z doradcą pacjenta.
W celu umówienia się na spotkanie prosimy o kontakt mailowy:
Christina.Kiening@coimbraprotokoll.de lub Britta.Maier-Peveling@coimbraprotokoll.de
Koszty leczenia w Niemczech (na rok 2019)
Leczenie protokołem Coimbra jest prawnie uznawane za eksperymentalną terapię alternatywną, która nie została jeszcze naukowo udowodniona. Koszty te nie są więc pokrywane przez ustawowe ubezpieczenie zdrowotne. Dodatkowe ubezpieczenia na prywatne terapie alternatywne częściowo pokrywają koszty.
Przybliżone koszty na rok 2021 są następujące:
Prywatna opłata za usługi medyczne wynosi zazwyczaj od 200 do 300 euro za godzinę. Opłaty te mogą się różnić w zależności od regionu, specjalizacji i doświadczenia lekarza. Długość wizyt również bywa różna: pierwsza wizyta trwa od 1,5 do 3 godzin, co wynika z konieczności przeprowadzenia szczegółowego wyjaśnienia i dokumentacji zgodnie z wymogami prawnymi.
W celu zmniejszenia kosztów dla pacjentów i zapewnienia praktycznych informacji, niektórzy lekarze stosujący protokół współpracują z przeszkolonymi doradcami pacjentów. Wizyty kontrolne są zwykle krótsze i proporcjonalnie tańsze.
Koszty badań laboratoryjnych wahają się od około 85 do 250 euro za badanie. Koszty te zależą od ilości wymaganych badań krwi i moczu, rodzaju choroby, współistniejących schorzeń oraz wybranego laboratorium. Zaleca się wcześniejsze skonsultowanie z lekarzem, które badania są niezbędne, które dodatkowo zalecane i dlaczego, oraz czy dane laboratorium jest polecane.
Dodatkowe koszty na suplementy diety wynoszą około 120 do 200 euro miesięcznie. Różnią się one w zależności od wyboru suplementów i źródeł zaopatrzenia. Zaleca się wybieranie produktów wysokiej jakości i unikanie w miarę możliwości wypełniaczy i dodatków. Niektórzy lekarze oferują własne suplementy, które są zazwyczaj droższe niż produkty dostępne w internecie. Stworzyliśmy listę rekomendowanych produktów, które sami stosujemy.
Dodatkowe badania mogą być konieczne w zależności od podstawowej choroby i ewentualnych schorzeń współistniejących. Na przykład, szczegółowe badanie immunologiczne krwi może być wymagane w przypadku chorób reumatycznych, a rezonans magnetyczny w przypadku stwardnienia rozsianego.
Zazwyczaj przed rozpoczęciem leczenia i raz do roku dla celów kontrolnych wykonuje się pomiar gęstości kości (badanie DEXA). Jest to ważne, ponieważ zarówno przewlekły stan zapalny w chorobie autoimmunologicznej, jak i często stosowane leczenie kortyzonem, a także długotrwały niedobór witaminy D i brak ruchu, mogą przyczyniać się do utraty gęstości kości.
Przed rozpoczęciem leczenia i co roku zaleca się również przeprowadzenie szczegółowego badania funkcji nerek, w tym wykluczenie kamicy nerkowej za pomocą badania ultrasonograficznego.
Warto zapytać lekarza prowadzącego lub lekarza rodzinnego, czy niektóre z wymaganych badań mogą być przepisane na receptę i rozliczane przez publiczną opiekę zdrowotną.
Ramy prawne stosowania protokołu Dr. Coimbry
Ortomolekularna terapia chorób autoimmunologicznych za pomocą indywidualnych ultrawysokich dawek witaminy D nie została jeszcze naukowo zatwierdzona. Dlatego lekarz prowadzący leczenie musi ściśle przestrzegać wytycznych prawnych Światowego Stowarzyszenia Medycznego WMA dotyczących terapii eksperymentalnych. Ramy te zostały określone w punkcie 37 Deklaracji Helsińskiej WMA i mają na celu przede wszystkim bezpieczeństwo pacjenta. Wymaga to między innymi bardzo dokładnego poinformowania pacjenta o podstawach terapii, spodziewanych sukcesach i możliwych zagrożeniach, a także szczegółowej dokumentacji pisemnej. Po uzyskaniu informacji pacjent jest zazwyczaj proszony o podpisanie umowy o leczenie na własne życzenie i ryzyko.
Ponieważ terapia ultrawysoką dawką witaminy D może prowadzić do poważnego uszkodzenia nerek, jeśli zostanie zastosowana niewłaściwie, zdecydowanie odradzamy przeprowadzanie jej bez towarzystwa odpowiednio przeszkolonego i certyfikowanego lekarza.
Visits: 282
