Znawcy tematu twierdzą, że pamięć wody i wodna struktura informacyjna to podstawy życia, a ludzki organizm to wodny komputer, który pozostaje w stałej łączności zcałym ekosystemem Ziemi (a może i wszechświata) – właśnie dzięki wodzie. Pamięć wody nadal jednak pozostaje jednym z najbardziej kontrowersyjnych tematów, który wciąż wymaga wyjaśnień.
Pogląd, że wodna struktura informacyjna jest podstawą życia człowieka, głosi między innymi profesor Ernest R. Muldashev, fenomenalny rosyjski okulista i naukowiec, przy czym jego uwaga dotyczy pamięci wody rozumianej jako zdolność tej cieczy do przyswajania, przechowywania informacji oraz przekazywania jej dalej. I związana jest z fizyczną strukturą wody, a nie chemicznym składem cieczy życia – choć to ten właśnie chemiczny skład ma silny wpływ na fizyczną strukturę wody.
Czym jest pamięć wody?
Na chwilę obecną wiemy na pewno tylko tyle, że pamięć wody jest jedynym logicznym wyjaśnieniem niezwykłej właściwości tej cieczy, która polega na przyswajaniu i magazynowaniu informacji oraz przekazywaniu jej dalej. Naukowcy twierdzą, że woda nie zapomina niczego, z czym miała kontakt, a zapamiętane właściwości, zarówno korzystne, jak i negatywne, potrafi przekazać dalej w wielkim łańcuchu życia. Pamięć wody ściśle wiąże się z jej strukturą lodopododną, czyli cząsteczkami zgrupowanymi w heksagonalne układy, które tworzą płynną siatkę krystaliczną – o strukturze i strukturyzacji wody przeczytacie tutaj. Woda będąca w takiej właśnie postaci potrafi przechować zebrane informacje.
Na czym polega mechanizm pamięci wody?
Nie potrafimy jeszcze wyjaśnić tego fenomenu. Wiadomo natomiast, że należałoby pamięć wody łączyć ściśle z siłami magnetycznymi i powodowanymi przez nie falami elektromagnetycznymi. Już w 2010 roku prof. Luc Montagnier, laureat Nagrody Nobla za odkrycie wirusa AIDS, w wywiadzie dla prestiżowego periodyku „Science”, którego tematem była homeopatia, czyli dziedzina medyczna ściśle wiązana z pamięcią wody, powiedział, że materiał genetyczny wirusów i bakterii pozostawia wyraźny elektromagnetyczny ślad w rozcieńczeniu od 10 – 5 do 10 -12.! Co więcej: ślad ten pozostaje w wodzie nawet wtedy, kiedy zniszczone zostaną wszystkie fragmenty materiału genetycznego, które były jego nośnikiem. Oznacza to, że choć woda nie ma już kontaktu z przyczyną, która spowodowała pewne działania elektromagnetyczne, to ślad po kontakcie z tym czynnikiem w pamięci wody pozostał. W sytuacji, kiedy woda z takim „znacznikiem” dostanie się do organizmu, w komórkach rozlokowane zostaną jej molekuły z elektromagnetycznym znacznikiem czegoś, czego fizycznie w tej wodzie nie ma.
W ten bardzo ogólny sposób można tłumaczyć nie tylko mechanizm działania leków homeopatycznych, ale także zbieranie, przechowywanie i przekazywanie najrozmaitszych danych przez wodę.
Pamięć wody a fale elektromagnetyczne
Przypomnijmy, że cząstki wody w postaci ciekłego kryształu uznawane są za żywą wodę, a te ułożone chaotycznie – za martwą. Zarówno żywa, jak i martwa woda posiadają identyczny skład chemiczny. W obu przypadkach cząstki wody są dipolem, czyli posiadają dwa bieguny: dodatni i ujemny, a rozmieszczenie atomów wodoru w stosunku do atomu tlenu jest niesymetryczne. Każda niesymetryczność stanowi natomiast źródło swobodnej energii. Zatem teoretycznie każda cząstka wody może łączyć się z inną cząstką wody. Jednak tylko wytworzenie heksagonalnej struktury lodopodobnej powoduje, że woda zyskuje pamięć. Do powstania formy ciekłego kryształu dojdzie natomiast tylko w sytuacji, kiedy na cząstki wodne będą działać siły magnetyczne, które będą źródłem fal o określonej długości. Fale elektromagnetyczne wysyłane są przez różne obiekty, falą elektromagnetyczną jest także światło.
Jeśli zatem faktycznie to elektromagnetyzm jest odpowiedzialny za tworzenie pamięci wody, to w dzisiejszym świecie właściwe „programowanie” wody, tak aby posiadała ona właściwości najkorzystniejsze dla podtrzymania i tworzenia życia, może być bardzo trudne, a nieraz niemożliwe. Powodem są zakłócenia, jakie wprowadza wszechobecny współcześnie elektrosmog. Smog elektromagnetyczny wytwarzany jest bowiem przez wszystkie urządzenia działające na prąd elektryczny i będące źródłami sztucznego promieniowania magnetycznego.
Kiedy woda traci pamięć…
… związane jest to z faktem, że zaburzeniu uległa jej heksagonalna struktura. A dochodzi do tego – jak już wiemy z akapitu wyżej – pod wpływem działania fal o częstotliwości nietolerowanej przez żywe układy komórkowe i molekularne.Ponieważ jesteśmy opleceni niewidzialną siecią sztucznie generowanych fal elektromagnetycznych o różnych długościach, być może między innymi tym należałoby tłumaczyć pogorszenie stanu zdrowia całych społeczeństw.
Elektrosmog jest groźny, gdyż utrudnia zaopatrzenie organizmu w wodę, ponieważ negatywnie wpływa na ustawienie molekuł wody względem błony komórkowej. Ponieważ sprawny metabolizm przebiega tylko w komórkach o dobrym stopniu uwodnienia, przy niedostatku wody procesy przemiany materii, w tym przemiany enzymatyczne, zwalniają lub ulegają wygaszeniu. To wstęp do zaburzeń homeostazy – równowagi organizmu i w konsekwencji – prosta droga do rozwoju chorób.
Wodny komputer – człowiek w sieci wodnej
Organizm ludzki zbudowany jest głównie z wody (w okresie niemowlęcym ciało zawiera jej ponad 90%, natomiast w okresie starości o mniej więcej 20- 30% mniej). Woda jest w komórkach i poza nimi; jest nawet w suchych, wydawać by się mogło, kościach. Stanowi medium, w którym rozpuszczone są składniki organiczne i nieorganiczne, które wędrują do komórki lub z komórki do przestrzeni międzykomórkowej. Woda jest zatem nośnikiem informacji chemicznej i fizycznej. Mając to na uwadze, można uznać ludzkie ciało za wielki biologiczny, wodny komputer. Aby jednak woda i niesione przez nią informacje wraz ze znajdującymi się w wodzie jonami mogły trafić do komórki, każda molekuła musi przejść przez pompy i kanały wodne, które znajdują się w błonach komórkowych. Transport ten, jak się okazuje, zależy od… fal magnetycznych, które wymuszają w dipolu wodnym odpowiednie jego ustawienie względem błony komórkowej. Za wyjaśnienie tego zjawiska dwaj Amerykanie otrzymali w 2003 roku nagrodę Nobla.
Jeśli zatem na ciało działają fale elektromagnetyczne, które będą zakłócać prawidłowe ustawienie dipoli wodnych względem błon komórkowych (np. fale z elektrosmogu), to nawet przy obfitości wody w przestrzeni pozakomórkowej nie zdoła ona dostać się do komórki.
Jeśli natomiast woda, posiadająca odpowiednią strukturę i układ dipoli względem błony, wyniknie do komórki, staje się natychmiast nośnikiem zawartych w niej wszelkich bioinformacji.
Woda – źródło danych dla zdrowia lub choroby
Ponieważ woda nie zapomina niczego, z czym się zetknie, od tego, co będzie zawarte w jej fizykalnej pamięci, zależy czy stanie się źródłem danych, które skierują komórki ku działaniom zwiększającym witalność organizmu. Dużą korzyścią jest wprowadzenie do organizmu „niezaprogramowanej” wody, czyli wody świeżo podanej strukturyzacji, która przywróciła pamięć tej cieczy.
O tym, że układ cząsteczek wody ma zasadnicze znaczenie dla przebiegu procesów życiowych, przekonani byli już 15 lat temu członkowie Królewskiej Szwedzkiej Akademii Nauk, którzy przyznawali wspomnianego wyżej Nobla. W uzasadnieniu napisali bowiem, że dzięki pracom, które wyjaśniły, w jaki sposób woda i sole mineralne są transportowane do komórki i z komórki organizmu, otwarte zostały wrota do zrozumienia przyczyn wielu chorób, a nagrodzeni uczeni dzięki swojej pracy „[…] otworzyli nasze [czyli członków Królewskiej Szwedzkiej Akademii Nauk – przyp. red.] oczy na fantastyczne mechanizmy molekularne”. W celu zrozumienia pamięci wody należy zatem sięgnąć głęboko do poziomu atomowego i subatomowego, czyli do poziomu, który jest najczulszym detektorem i pierwotnym odbiorcą wszelkich działań fal magnetycznych.
Visits: 12
