Ocet dla zdrowia: już nasze babcie wiedziały, jak wykorzystać ten naturalny eliksir do wspierania dobrego samopoczucia i funkcjonowania organizmu. Niepozorny składnik, który większość z nas ma w swojej kuchni, może być prawdziwym sprzymierzeńcem w dążeniu do lepszej kondycji i zdrowia. W swoim składzie kryje bogactwo substancji odżywczych, które mają zbawienny wpływ na nasze ciało i umysł. Wracając do mądrości ludowej i łącząc ją z obecną wiedzą medyczną, redyskutujemy wielowymiarowe korzyści płynące z codziennego wykorzystania octu. Zapraszamy do lektury, która rozwieje Twoje wątpliwości i może zainspirować do wprowadzenia tego złotego płynu do codziennej diety.
Historia octu
Ocet i wino przenikają się wzajemnie w wielu pismach historycznych. Babilończycy, lekarzy nazywali „biegłymi w occie i oliwie”. Rzymianie otrzymywali ocet z moszczu winogronowego, figowego, jęczmienia. W biblii jest opis żołnierzy rzymskich podających do ust ukrzyżowanemu Jezusowi gąbkę nasączoną octem. Niemiecka średniowieczna lekarka Hildegarda ostrzegała przed spożywaniem surowych produktów szczególnie przez osoby z osłabionym układem trawiennym. Aby surowe pożywienie stało się lepiej strawne, zalecała skrapianie pożywienia octem. Zakonnik i lekarz dr. S. Kneipp zalecał spożywanie octu m.in. w cholerze. Stosował również zawijania ciała obłożnie chorych, które zakańczano obmywaniem wodą z octem. W medycynie chińskiej do dzisiaj ocet odgrywa ważną rolę i jest traktowany jako lekarstwo. Ocet winny stosuje się jako lek przy żółtych potach i w bólach gardła.
Ocet dla zdrowia to doskonały (bo żywy) suplement diety
Rośliny poddawane fermentacji uwalniają swoje substancje lecznicze. Szczególnie ważny jest fakt, że nie zachodzi tu proces podgrzewania, który w niektórych roślinach niszczy życiodajne witaminy, minerały, pierwiastki śladowe i enzymy rośliny.
W naszym organizmie wiele procesów przemiany materii zachodzi z udziałem kwasu octowego, który nasz organizm jest w stanie sam sobie wytworzyć.
Ocet jest „żywym” pożywieniem, który nie tylko sprzyja redukcji tłuszczu, ale i stymuluje regenerację komórek całego organizmu. Proces pasteryzacji powoduje, że wiele cennych substancji m.in. probiotyki, zostają zabite, osłabiając jednocześnie skuteczność terapeutyczną octu.
Właściwości odżywcze octu
Naturalne wartości odżywcze i witaminy zawarte w occie są zależne od roślin, z jakich jest wykonany: ocet dla zdrowia może oferować różnorodne korzyści związane właśnie z tym, z czego powstał. Powszechnie możemy spotkać ocet winny zrobiony z moszczu winogron ciemnych lub jasnych, ocet jabłkowy zrobiony na bazie soku lub całych jabłek, ale i tu mogą pojawiać się spore różnice w jakości i smaku. Można taki ocet zrobić z różnych odmian jabłek. Niektórzy producenci robią ocet tylko ze skórek, twierdząc, że właśnie w skórce jest cała gama substancji odżywczych. Chociaż w handlu trudno spotkać octy na bazie innych roślin niż winogrono i jabłka, można zrobić ocet z całych kompozycji owoców i ziół. Są to octy bardzo cenne ze względu na olbrzymią ilość witamin i minerałów. Bardzo ciekawym rozwiązaniem jest też robienie celowanych octów, czyli z dodatkiem roślin zielarskich odpowiednich dla naszego stanu zdrowotnego. Jak pokazały liczne badania, prawidłowo zrobiony ocet jabłkowy ma w składzie, oprócz wody i białka:
- witaminy: A,B1,B2, B6, C,
- sód,
- potas,
- wapń,
- magnez,
- mangan,
- żelazo,
- miedź,
- fosfor,
- siarka,
- śladowe ilości kwasu nikotynowego,
- foliowego i
- biotyny.
Uświadamiając sobie fakt, że do chorób dochodzi często z braku substancji odżywczych w organizmie, spożywanie octu może temu zapobiec. Ocet może odegrać tu nawet kluczową rolę, ponieważ potrafi rozpuścić życiodajne substancje z ich nośników w najbardziej oszczędzający wartości odżywcze sposób.
Oprócz tego ocet poprawia przyswajalność pokarmu oraz wzmacnia układ trawienny. (Picie niewielkiej ilości octu 15 minut przed posiłkiem wzmacnia nasz naturalny kwas żołądkowy).
Ocet zastosowanie zdrowotne
Ocet oprócz przyjmowania wewnętrznego, możemy stosować zewnętrznie. Bardzo skuteczną metodą podawania octu jest lewatywa. W taki sposób omijamy żołądek i dwunastnicę. Wiele chorób jest wynikiem zaburzeń flory bakteryjnej jelit. Przerost patologicznej flory możemy zharmonizować lewatywą składającą się z 5 łyżek octu na 1 litr wody. Dla wzmocnienia skuteczności można do płynu dodać 20 kropli olejku z pestek grejpfruta (20%)
W dolegliwościach dróg oddechowych świetnie się sprawdza płukanie gardła roztworem z octem (3 łyżki octu na szklankę wody) lub inhalacja z wody z dodatkiem paru kropel octu.
Obmywanie ciała wodą z dodatkiem octu stosuje się po szczotkowaniu ciała (masaż szczotką) lup po spoceniu się np. w saunie. Ma to na celu odżywienie skóry i zamknięcie porów.
Przy opuchniętych stawach oraz stłuczeniach gdzie wyczuwalne jest ciepło (stan zapalny)można stosować okłady z octu.
Rodzaje octu
Na półkach w sklepie możemy spotkać ocet spirytusowy powstający w wyniku fermentacji spirytusu (nie poleca się go do spożycia ze względu na brak wartości odżywczych oraz właściwości szkodliwe dla naszych krwinek czerwonych) oraz octy winne i jabłkowe. Nie każdy jednak wie, że ocet może też być cebulowy, ananasowy, figowy, walerianowy, wiśniowy, jagodowy i wiele innych. Każdy z tych octów ma inne właściwości, o których poczytasz: Ocet rodzaje i zastosowanie
Jak przyjmować ocet
Dawki octu są zależne od stanu, w jakim się znajdujemy. Osoby chore i niedożywione potrzebują częściej stosować ocet. (uwaga osoby z nadkwasotą żołądka powinny zachować ostrożność w stosowaniu octu) Profilaktycznie możemy przyjmować łyżkę octu na pół szklanki wody pół godziny przed posiłkiem.
Jak powstaje ocet
W zasadzie ocet jest dość prosto zrobić. Kontakt fermentującego lub już sfermentowanego napoju alkoholowego z tlenem zamienia napój w ocet. Proces ten zachodzi pod wpływem bakterii aerobowych Acetobacter, które zamieniają alkohol w kwas octowy. Z wina powstaje wtedy ocet winny, z cydru ocet cydrowy, z piwa ocet słodowy.
Do zrobienia octu nie potrzeba matki octu, ponieważ jeżeli bakterie Acetobacter znajdą się w odpowiednim roztworze i warunkach, powstanie ocet. Dodanie matki octowej lub zaczynu octu tzw. startera przyspieszy powstanie octu. Dodawany starter powinien być „żywy”, czyli niepasteryzowany.
Do sporządzenia octu nie powinno się używać metalowych naczyń. Tradycyjnie używano beczki dębowe, ale słoik czy balon na wino też jest odpowiedni. Naczynia napełnia się do połowy, aby powierzchnia wody była maksymalna. Otwór naczynia należy zakryć cienką tkaniną lub gazą, aby do środka nie dostały się muszki oraz inne zabrudzenia.
Fermentację przeprowadza się w temperaturze 15°C do 35º C z dala od bezpośredniego światła słonecznego. Proces fermentacji przebiega zależnie od temperatury otoczenia i zwykle trwa ok. 2 do 4 tygodni. Najlepiej sprawdzić po zapachu lub smaku czy ocet jest już gotowy. Nie należy zbyt długo fermentować ocet, ponieważ przedłużający się kontakt z powietrzem powoduje, że ocet traci na wartości i słabnie. Proces fermentacji można porównać ze wspinaniem się na górę.
Kiedy alkohol zostaje w pełni przetrawiony przez bakterie, ocet jest na szczycie, czyli gotowy. Potem poziom kwasu zaczyna spadać aż do osiągnięcia poniżej 2%. Następnie zaczynają działać dodatkowo inne organizmy (bakterie) i nasz ocet zamienia się w wodę i dwutlenek węgla.
Bardzo ważnym momentem jest, gdy alkohol całkowicie przemieni się w ocet. Należy wtedy ocet przecedzić, zlać do butelek i szczelnie zakręcić, aby odciąć dostęp bakterii aerobowych. Ocet można pasteryzować w temperaturze nieprzekraczającej 60º C w celu przedłużenia jego przydatności. Najzdrowszy jednak jest ocet niepasteryzowany, czyli „żywy”
Przepis na ocet
Istnieją niezliczone ilości przepisów na ocet. Prosty przepis na ocet z resztek owoców np. jabłek i ananasa składa się z 0,5 szklanki cukru lub miodu na litr wody. Czym więcej owoców tym intensywniejszy owocowy smak.
Visits: 13
